Merry Christmas for New Year 2013

Happy New Year 2013 and Merry Christmas to everyone! Wish you all the best and have a very good holiday! Enjoy your trip with colleagues, family, or friends! "Enjoy your life, Merry Christmas 2013 with best wish!" 

ធម្មជាតិស្ទឹងសង្កែ

សូវិយារៀងរះ                          ស្រឡះនភា

រស្មីគង្គា                                   ភ្លឺផ្លេកគួរស្នេហ៍

នៅបាត់ដំបង                           ដងស្ទឹងសង្កែ

គគីរដង្ហែ                                  ដើមម្លប់ត្រឈៃ។

ឱ!ម្លប់ដើមដូង                          យោងយោលផាត់ផាយ

តាមខ្យល់អន្លាយ                     ឥតខ្វល់ខ្វាយអ្វី

សត្វចាបចេបៗ                        ខ្ញៀវខ្ញារផុតដី

សារិកាសប្បាយ                       ហើរគូត្រសង។

មើលទឹករលក                          បោកបែកផ្កាត្រែង

ទូកនេសាទប្រែង                     ប្រឹងរាយសំណាញ់

ដោយភាពអំណត់                    ម៉ត់ចត់ពេញខ្នាញ់

ចាំដល់សំណាញ់                     ពោរពេញដោយត្រី។

ស្ពានថ្មសក្បុស                        ជំនួសស្ពានដែក

សែនស្រួលអនេក                    ឆ្លងដំណើរទៅ

មកមិនដែលឈប់                    ព្រលប់យប់ជ្រៅ

ប្រជាឥឡូវ                               រស់នៅសប្បាយ។

ផ្ការីកស្គុសស្គាយ                     ចំប៉ីក្តាំងងា

ម្លិះរួតម្លិះលា                             ចងជានិស្ស័យ

ស្លឹកត្នោតរេរាំ                           ក្រោមម្លប់ត្រឈៃ

វាលស្មៅខៀវខ្ចី                        ប្រិមប្រិយឧទ្យាន។

មើលផ្ទះបុរាណ                        មានឈើមានថ្ម

ទឹកដៃដ៏ល្អ                               តកេរដំណែល

ព្រលឹងប្រលោម                       វត្តធំក្បាច់ខ្មែរ

សារមន្ទីរថែ                              អស់កេរចំណាស់។

អគារខ្ពស់ៗ                              ដុះអមសងខាង

សំអិតសំអាង                           សាងកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បី

រចនាបថថ្ម                               លំអសម័យ

ពាណិជ្ជទាំងឡាយ                  ស្រស់ស្រាយអ៊ូអរ។

ស្ទឹងខៀវធ្លាប់ដឹង                     នាមស្ទឹងសង្កែ

ចាស់ក្មេងហូរហែ                     នាំគ្នាហាត់ប្រាណ

ក្រោមពន្លឺខែ                            សមសុ្រកសាន្តត្រាណ

សូរិយារៀបប្រាណ                  ចូលខ្លួននិន្ទ្រា។           

និពន្ធដោយ៖ ប៉ុក បញ្ញាវុធ (២៩.១១.២០១២)

មិត្តខ្ញុំនៅសាកលវិទ្យាល័យ

ពីរពាន់ប្រាំពីរ                           ឆាកជីវិតថ្មី

សាកលវិទ្យាល័យ                    ពីរដំណាលគ្នា

ដំបូងសែនភ័យ                        មិនដឹងយ៉ាងណា?

ក្នុងកិច្ចសិក្សា                           ពីរជំនាញផង។

ទោះជាយ៉ាងណា                     ត្រូវតែអំណត់

ប្រុសស្រីម៉ត់ចត់                       ជាមិត្តអនង្គ

រៀនចម្រុះគ្នា                            ពីគ្រប់ខេត្តក្រុង

ចងជាកម្រង                             អនុស្សាវរីយ៍។

រៀនរស់រឹងប៉ឹង                         លំនឹងជីវិត

រៀនរស់រៀនគិត                      គំនិតថ្ងៃក្រោយ

រៀនទាន់នៅក្មេង                     កុំអោយថ្លោះធ្លោយ

កុំអោយរុះរោយ                       តាមពេលវេលា។

ជួយគ្នាក្នុងក្រុម                        ជំនុំសិក្សា

ដោះស្រាយបញ្ហា                    នៅចំពោះមុខ

កុំទុកចាំស្អែក                           រួមសុខរួមទុក្ខ

មិនចាំសំកុក                             អោយទឹកលិចឡើយ។

រៀនសើចរៀនយំ                     មុខជូរមុខស្រស់

ចែកដោយស្ម័គ្រស្មោះ             ចំពោះវិជ្ជា

ជួនចូលសិក្ខា                           សាលារួមគ្នា

ក្រេបយកវិជ្ជា                           ចាស់ៗផ្តល់អោយ។

សប្បាយអ្វីម៉្លេះ                         ញាំបាយជុំគ្នា

កញ្ចប់ភោជនា                          ស្រស់ស្រូបថ្ងៃត្រង់

ជួនចែកគ្នាញាំ                          ដោយចិត្តស្មោះត្រង់

សើចលេងអឺងកង                    ថតរូបរួមគ្នា។

គ្រានេះលាហើយ                    មិត្តអើយយើងបែក

មិនដឹងថ្ងៃស្អែក                        បែកឬជួបគ្នា

រកស៊ីមានបាន                          សុខទុក្ខការងារ

ក្នុងផ្លូវខុសគ្នា                           នាគ្រប់វិស័យ។

អរគុណណាមិត្ត                       ពិតជាសប្បាយ

ជាងបួនឆ្នាំប្លាយ                       ថ្លាថ្លៃបញ្ញា

សូមមិត្តបានសុខ                      ផុតទុក្ខសង្កា

គ្រប់ពេលវេលា                        ចម្រើនរុងរឿង។

និពន្ធដោយ៖ ប៉ុក បញ្ញាវុធ  (២៨.១១.២០១២)

ម្លិះលាបាត់ដំបង

ឱះឱ!វាសនា                            ម្លិះលាកម្សត់

ផលកម្មកំណត់                        ផ្កាអភ័ព្វក្រៃ

ជាតិនេះត្រូវរស់                       តែឯកាកាយ

ក្នុងភពនិស្ស័យ                        ដីបាត់ដំបង។

កើតមកជាផ្កា                           បិទបាំងរូបកាយ

នាដែនលោកិយ                       ប្រុសស្រីដៀលជេរ

រសជាតិជាផ្កា                           រឹងប៉ឹងផងដែរ

ការនៅទំនេរ                            ជាកេរជីវិត។   

ឱ!ភ័ព្វវាសនា​                            ចិន្តាស្រទន់

យប់យន់ស្ងាត់សូន្យ                 លូនយំម្នាក់ឯង

តើធ្វើម្តេចទៅ                           ទើបផុតចំបែង?

កណ្តោចកណ្តែង​                     ជីវិតលោកិយ។

ការងារមោះមុត                       ផ្តោតក្នុងវិជ្ជា

ពន្លឺមាគ៌ា                                  ដូចផ្ទៃសាគរ

រលករស្មី                                  ចាំងពីសែងសូរ្យ

ទឹកបោកនឹងថ្ម                          បន្ទរជាភ្លេង។

ការប្តេជ្ញាចិត្ត                            ពិតក្នុងផ្លូវមួយ

សម្រាប់លើកស្ទួយ                  ជួយចិត្តភក្តី

រស់មានប្រយោជន៍                  ជួយឪពុកម្តាយ

អោយសុខសប្បាយ                 ក្នុងក្រុមគ្រួសារ។

ស្មារតីប្រណីត                         គឺគិតរឿងជាតិ

ខិតខំខ្មីឃ្មាត                             ឆ្លៀតបម្រុងផ្តល់

ជួយតាមលទ្ធភាព                    ជាទ្រព្យមង្គល

កម្លាំងកាយពល                       បូជាជូនជាតិ។

និពន្ធដោយ៖ ប៉ុក បញ្ញាវុធ ​​(​​២៨.១១.២០១២)

អនុស្សាវរីយ៍ខ្នងភ្នំធិបតី

រសៀលជ្រាលជ្រេ                   ទន់ទេរទៅហើយ

ខ្យល់បក់រំភើយ​                        ល្វឹងល្វើយត្រជាក់

បក់ចុះបក់ឡើង                        ជាប់ឥតមានអាក់

ដោយក្តីស្មោះស្ម័គ្រ                  រីករាយពេកក្រៃ។

អនុស្សាវរីយ៍ភ្នំ                          ផ្តុំជានិស្ស័យ

មិត្តភក្តិក្មេងខ្ចី                           ដើរលេងលំហែ

ជុំគ្នាឡើងភ្នំ                              ជនបទស្រុកស្រែ

គាស់ក្រឡដែល                       ឆ្ងាយឥតធ្លាប់យល់។

មួយកាំៗ                                  គួរចាំក្នុងចិត្ត

សប្បាយពេកពិត                      ខ្នងភ្នំធិបតី

សម្រស់ជុំវិញ                           ធម្មជាតិខៀវខ្ចី 

ក្រវាញនោះអី                          ជួរភ្នំអន្លាយ ។

មើលចុះច្រាំងចោត                  ផ្តោតទៅមេឃឆ្ងាយ

ពពកផាត់ផាយ                        ចំហាយសក្បុស

អីទេខាងណេះ                         មានបឹងតូចនោះ

អ្នកស្រុកភូមិគាស់                    ហៅបឹងថៃលុយ។       

                                               

សូរិយាឯនាយ                         រៀបអស្តង្គត

ធម្មជាតិស្រគត់                        ស្រគំយំស្តាយ

រស្មីបង់បាត់                              ស្ងាត់ខ្យល់រំភើយ

លើកដៃលាហើយ                    ពណ៌មាសឆ្អិនឆ្អៅ។

លាហើយ!លាហើយ!               ខ្នងភ្នំធិបតី

អាឡោះអាល័យ                      ស្រមៃនឹកណាស់

ជួបគ្នាគ្រាក្រោយ                     បើមានឱកាស 

ផ្ទៃមេឃស្រឡះ                       គង់បានជួបវិញ។

និពន្ធដោយ៖ ប៉ុក បញ្ញាវុធ (២៨.១១.២០១២)

វាលស្រែចុងខែវិច្ឆិកា

រដូវអុំទូក                                  ចុងខែវិច្ឆិកា     

រីករាយចិន្តា                              ទៅលេងពុកម៉ែ

ដំណើរទៅស្រុក                      ទស្សនាស្រូវស្រែ

ស្រស់ស្រាយម៉្លេះទេ                ទៅបាត់ដំបង។

ដំណើររថយន្ត                         លយលូនលឿនក្រៃ

តាមមហាវិថី                            ជាតិខ្មែរលេខប្រាំ

រំពៃយូរៗ                                  ឃើញវាលជោគជាំ

ដើមស្រូវរេរាំ                            ស្រូវទុំខ្លះខ្ចី។

ពីកំពង់ឆ្នាំង                              បាំងភ្នំកង្រី

ដើមស្រូវខៀវខ្ចី                        លាយផ្ទៃជលធារ

នៅឯពោធិ៍សាត់                       ដូចណាត់ជួបគ្នា

ចំពេលវេលា                            ស្រូវទុំត្រូវច្រូត។

ឆ្ងាយអើយសែនឆ្ងាយ              ឆ្ងាយពីភ្នំពេញ

ពៅវិលមកវិញ                         ជួបបាត់ដំបង

ទីភូមិកំណើត                           ចិត្តតែងចាំចង

ឱ!បាត់ដំបង                             ស្រែស្រូវយ៉ាងណា?

ពីក្រុងពោធិ៍សាត់                     ស្កាត់មោងឫស្សី

ជាប់ចិត្តបេតី                             វាលស្រែល្វឹងល្វើយ    

ស្រណោះរឿងដើម                  ហួយមាសដង្ហោយ

ព្រាត់ក្ស័យទៅអើយ                 នៅមោងឫស្សី។

គួរអោយប្លែកណាស់                អាកាសរំភើយ

អោយចិត្តល្ហែល្ហើយ                 ផុតក្តីទុក្ខា

រីករាយពេកពន់                        គយគន់ទស្សនា

វាលស្រែចម្ការ                         លូតលាស់ខៀវខ្ចី។

មើលហ្ន៎!ផ្កាស្រស់                    ចំរុះពណ៌គ្នា

ភុំភួងមាលា                              ព្រលឹតរំចង់

ផ្កាឈូកផ្កាស្នោ                        រីកស្រស់ផូរផង់

កំប្លោកកំប្លង់                             គួរលង់ពណ៌ស្វាយ។

អស់គោក្របី                            បញ្ចេញកម្លាំង

ទោះថ្ងៃក្តៅខ្លាំង                       ប្រឹងជញ្ជូនស្រូវ

រួចចប់កិច្ចការ                           ម្ចាស់អោយស៊ីស្មៅ

បញ្ចប់រដូវ                                 ច្រូតកាត់ស្រូវខ្មែរ។

ដោយក្តីសង្ឃឹម                        ញញឹមជឿជាក់

បាត់ដំបងឆ្លាក់                          ជាសាវតារថ្មី

ការអភិវឌ្ឍន៍                            ប្រាកដសព្វថ្ងៃ

ខ្មែរមានជោគជ័យ                    ដោយដៃសាមគ្គា។

ស្រូវអើយស្រូវភូមិ                    លឿងទុំច្រើនទៅ

ដើម្បីជាផ្លូវ                               ផ្តល់ក្តីរមនា

ដល់កសិករ                              ជាតិខ្មែរគ្រប់គ្នា

រស់នៅសុខា                            រុងរឿងតទៅ។

                                               

និពន្ធដោយ៖ ប៉ុក បញ្ញាវុធ (២៨.១១.២០១២)

ជួរភ្នំក្រវាញ

ជួរភ្នំក្រវាញ                              មើលពីចម្ងាយ

ធម្មជាតិទាំងឡាយ                   សែនស្រស់ប្រិមប្រិយ

មានពណ៌បៃតង                       ចំណងខៀវខ្ចី

ក្នុងដងព្រឹក្សព្រៃ                       ត្រឈៃកន្លង។

ជួរភ្នំក្រវាញ                              រាងវែងអន្លាយ

ដូចនាគផាត់ផាយ                    ពីក្បាលដល់ខ្លួន

ពីដែនកោះត្រល់                      ដល់បុរីច័ន្ទ

មេឃមីរស្រទន់                        គយគន់មិនណាយ។

ច័ន្ទដូចជាក្បាល                       ត្រល់ដូចកន្ទុយ

មើលឃើញស្ទុយៗ                  ផុសពីផ្ទៃទឹក

រីឯដងខ្លួន                                 រាងវែងសន្ធឹក

និរតីរំលឹក                                 ប្របមាត់សមុទ្រ។

តពីកំពត                                  ព្រះសីហនុស្កាត់

កោះកុងពោធិ៍សាត់                  ស្ពឺបាត់ដំបង

ប៉ៃលិនហើយភ្នំ                        ខ្ពស់ជាងគេផង

ឱរ៉ាល់ចាំចង                             ជាប់កំពង់ឆ្នាំង។

ជួរភ្នំក្រវាញ                              កម្សាន្តទេសចរណ៍

ទឹកធ្លាក់ឈូឆរ                          តាតៃផងល្បី

ទីក្រុងបូកគោ                           ឋានសួគ៌លោកិយ

ប្រុសស្រីរីករាយ                       នៅគិរីរម្យ។

ជួរភ្នំក្រវាញ                              សោះសែនស្រឡាញ់

ផ្លែក្រវាញឆ្ងាញ់                        ឱសថបុរាណ

ម្រឹគ្រីម្រឹគ្រា                              ជុំគ្នាសុខសាន្ត

ប្រុសស្រីរាល់ប្រាណ               រកស៊ីពំនាក់។

និពន្ធដោយ៖ ប៉ុក បញ្ញាវុធ (២៨.១១.២០១២)