មានជនានុជនដោយច្រើនមិនសូវនឹកគិតរលឹកដល់ពេលវេលាដ៏មានតំលៃរបស់ខ្លួន
ដែលកន្លងរំលងទៅរាល់ថ្ងៃដោយឥតបានអ្វី ប្រយោជន៍អ្វី ។ ប្រសិនបើឃើញមុខជានឹកស្តាយក្រោយច្រើន
។ អ្នកខ្លះបណ្តោយខ្លួនឲ្យធ្លាក់ទៅក្នុងអបាយមុខគិតតែខាងស៊ីផឹកដើរលេងសប្បាយទៅតាមរោងមហោស្រពផ្សេងៗរាល់ថ្ងៃ
។ ប្រសិនបើគេថាកើតមកគិតតែខាងសប្បាយមួយមុខឥតគិតដល់កេរ្តិ៍ឈ្មោះកិត្តិយសសេចក្តីចំរើន
ឬ វិនាសក៏លើកទុកទៅចុះព្រោះមនុស្សចំពូកនេះ បើមានភាគច្រើនក្នុងលោកមុខជាធ្វើលោកទាំងមូលឲ្យទៅជាសត្វលោក
មិនមែនជាមនុស្សលោកដូចសព្វថ្ងៃនេះទេ ។ ប៉ុន្តែមនុស្សយើងគ្រប់រូបរមែងមានខួរក្បាលសម្រាប់ហាត់រៀន
ប្រើការជាប្រយោជន៍បានគ្រប់ខណៈហើយអត្ថប្រយោជន៍នេះ កាលបើកាន់តែលូតលាស់ចំរើនឡើងៗនឹងជួយបំពេញសេចក្តីខ្វះខាតរបស់ប្រទេសជាតិបានជាអនេកប្រការ។
អ្នកដែលបានកសាងសេចក្តីចំរើនដល់ប្រទេសជាតិ កិត្តិយសនិងកេរ្តិ៍ឈ្មោះក៏មានចារិកជាប់នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់ជាតិអស់កាលដ៏យូរអង្វែង
។ ហេតុដូចនេះទើបយើងត្រូវតែចេះប្រើពេលទំនេររបស់យើង ឲ្យបានសម្រេចជាអត្ថប្រយោជន៍ដល់ខ្លួនយើង
ដរាបដល់វង្សត្រកូលប្រទេសជាតិយើង ។
សំនួរ
១.
ចូរពន្យល់ពាក្យ៖ ជនានុជន អបាយមុខ មហោស្រព អត្ថប្រយោជន៍ ចារិក។
២.
ចូររកសទិសស័ព្ទនឹងពាក្យ ជន។
៣.
ចូររកវេវចនស័ព្ទនឹងពាក្យ សប្បាយ។
៤.
តើត្រូវធ្វើឲ្យពេលទំនេរកន្លងហួសទៅឬទេ? ព្រោះអ្វី?
ចម្លើយ
១.ការពន្យល់ពាក្យ
ជនានុជន
= (ជន + អនុជន) បណ្តាជនតូច គឺរាស្ត្រទូទៅ។
អបាយមុខ
= អំពើឬហេតុជាសេចក្តីវិនាស។
មហោស្រព
= ល្បែងកំសាន្តចិត្តដោយច្រៀងរាំជាដើម។
អត្ថប្រយោជន៍
= ប្រយោជន៍ល្អប្រសើរ។
ចារិក
= កត់ ឬ ត្រាទុកជាចំណាំ។
២.
សទិសស័ព្ទ
ជន
ជន់ ជន្ម
ជន =
ប្រជាជន បណ្តាជន មហាជន ទុជ៌ន ប្រិយជន។
ជន់
= ទឹកជន់ព្រៀបចច្រាំង ។
ជន្ម
= ព្រះជន្ម ជីពជន្ម .....។
៣.
វេវចនស័ព្ទ
សប្បាយ
៖ រីករាយ ត្រេកត្រអាល សោមនស្ស ។
៤. យើងមិនត្រូវធ្វើឲ្យពេលទំនេរ
កន្លងហួសទៅឥតប្រយោជន៍ទេ ព្រោះគ្រប់នាទីកិច្ចការដែលយើងធ្វើដោយម៉ត់ចត់
អាចផ្តល់នូវប្រយោជន៍យ៉ាងសំខាន់ពុំខាន ។
ពាក្យពិបាក
អបាយមុខ
មហោស្រព កិត្តិយស ខួរ អត្ថប្រយោជន៍ អនេកប្រការ កេរ្តិ៍ឈ្មោះ ប្រវត្តិសាស្រ្ត ទំនេរ
វង្សត្រកូល ៕
“សូវបង់ប្រាក់មួយថង់
កុំឲ្យបង់ពាក្យ”
