កោះត្រល់ដ៏ធំ អោយខ្ញុំអាល័យ
រុក្ខជាតិខៀវខ្ចី ក្រាលគ្របលើស្មា
ទឹកជ្រោះហូរធ្លាក់ ចាក់ធារជលសារ
កាត់ផ្ទាំងសិលា កណ្តាលទ្រូងព្រៃ។
ដងស្ទឹងធំតូច ទឹកកួចទៅឆ្ងាយ
ហូរទៅអន្លាយ ផ្ទៃទឹកថ្លាឈ្វេង
សារិកាកៀងគូរ ប្រចឹកគ្នាលេង
មច្ឆាវ័យក្មេង ហែរលេងជាក្រុម។
អស់លតាវល្លិ៍ រំយោលត្រសង
អមសងខាងដង ចំណងរមណីយ៍
ទេសចរណ៍ប្រុសស្រី ឆ្ងាយជិតមូលមីរ
តាមដងវារី គយគន់បព្វតា។
សូររៃយំឆ្លង អឺងកងដែនព្រៃ
បក្សាបក្សី ប្រញាយខ្ញៀវខ្ញារ
ម្លប់ឈើត្រជាក់ ផ្តល់ក្តីសុខា
ម្រឹគីម្រឹគា ជុំគ្នារស់នៅ។
ឆ្នេរខ្សាច់សក្បុស លយលូនវែងឆ្ងាយ
រលករស្មី រលេញនឹងថ្ម
ពណ៌ខៀវផ្ទៃមេឃ ប្លែកលេងកំដរ
តន្ត្រីស្មោះសរ សូរសៀងធម្មជាតិ។
សមុទ្រធំធេង អោយវង្វេងចិត្ត
ចងកោះផ្តេកផ្តិត ត្រល់អើយសែនឆ្ងាយ
លាហើយកោះត្រល់ លាទាំងអាល័យ
លាស់ត្រួយខៀវខ្ចី ក្នុងផ្ទៃជលសារ។
និពន្ធដោយ៖ ប៉ុក បញ្ញាវុធ (១៦.០២.២០១៣)
